Πέρασε πενήντα χρόνια αιχμάλωτος, δεμένος με αλυσίδες και οι πληγές του είναι ανοιχτές ακόμα. Τουλάχιστον, προσπαθεί να κλείσει εκείνες στην καρδιά του. Σε αυτό βοηθά τον Ρατζού η Φουκάλι, ο θηλυκός ελέφαντας που γνώρισε στο κέντρο φροντίδας στη Μαθούρα στην Βόρεια Ινδία.
Εκεί άρχισε τη νέα του ζωή μαζί με την… φίλη του πια. Μετά τα δάκρυα του -την ώρα που η οργάνωση Wildlife SOS τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του και από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος τον βασάνιζε και τον κακοποιούσε επί πέντε δεκαετίες- ήρθε ο έρωτας για τον συμπαθέστατο ελέφαντα, που συγκίνησε ολόκληρη την υφήλιο. Ο τρόπος με τον οποίο είχε υποδεχθεί την ελευθερία του ήταν μοναδικός.
Το ίδιο και ο τωρινός, όταν συναντήθηκε με την Φουκάλι, η οποία είναι και αυτή ένας ελέφαντας που διασώθηκε από την ομάδα. Βρέθηκε πριν δύο χρόνια σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη να πεθαίνει της πείνας. Πλέον, υγιής και σε καλή φυσική κατάσταση, ο θηλυκός ελέφαντας επέμενε να μοιραστεί το βραδινό του με τον Ρατζού. Εκείνος έφαγε με μεγάλη ευχαρίστηση τις μπανάνες, τα μάνγκο και τα μπισκότα μαζί με τη φίλη του και όπως λένε οι άνθρωποι του κέντρου, ήταν η πρώτη φορά που το έκανε με χαρά και όχι διότι απλώς πεινούσε, όπως έγινε με το πρώτο του γεύμα στη Μαθούρα.
Ο Ρατζού έχει πλέον ανθρώπους να τον περιποιούνται, να φροντίζουν τις πληγές που έχουν παραμείνει στο σώμα του –και ιδίως στα πόδια του- από τις αλυσίδες και τα χτυπήματα που δεχόταν, αλλά όπως λέει και ο ένας από τους γιατρούς τη οργάνωσης που τον έσωσε, ο δρ. Γιαντού, ο ελέφαντας «έχει χάσει πια την πίστη του στους ανθρώπους».
Εκεί άρχισε τη νέα του ζωή μαζί με την… φίλη του πια. Μετά τα δάκρυα του -την ώρα που η οργάνωση Wildlife SOS τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του και από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος τον βασάνιζε και τον κακοποιούσε επί πέντε δεκαετίες- ήρθε ο έρωτας για τον συμπαθέστατο ελέφαντα, που συγκίνησε ολόκληρη την υφήλιο. Ο τρόπος με τον οποίο είχε υποδεχθεί την ελευθερία του ήταν μοναδικός.
Το ίδιο και ο τωρινός, όταν συναντήθηκε με την Φουκάλι, η οποία είναι και αυτή ένας ελέφαντας που διασώθηκε από την ομάδα. Βρέθηκε πριν δύο χρόνια σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη να πεθαίνει της πείνας. Πλέον, υγιής και σε καλή φυσική κατάσταση, ο θηλυκός ελέφαντας επέμενε να μοιραστεί το βραδινό του με τον Ρατζού. Εκείνος έφαγε με μεγάλη ευχαρίστηση τις μπανάνες, τα μάνγκο και τα μπισκότα μαζί με τη φίλη του και όπως λένε οι άνθρωποι του κέντρου, ήταν η πρώτη φορά που το έκανε με χαρά και όχι διότι απλώς πεινούσε, όπως έγινε με το πρώτο του γεύμα στη Μαθούρα.
Ο Ρατζού έχει πλέον ανθρώπους να τον περιποιούνται, να φροντίζουν τις πληγές που έχουν παραμείνει στο σώμα του –και ιδίως στα πόδια του- από τις αλυσίδες και τα χτυπήματα που δεχόταν, αλλά όπως λέει και ο ένας από τους γιατρούς τη οργάνωσης που τον έσωσε, ο δρ. Γιαντού, ο ελέφαντας «έχει χάσει πια την πίστη του στους ανθρώπους».